MIJN VERHAAL

Aanleg, emotie-eten, jojo-en, onregelmatig leven... We kennen de redenen allemaal wel als het overgewicht betreft. Ook ik kampte hiermee, al vanaf de lagere school. Op de middelbare school en verdere studietijd ging 'de groei' gestaag verder en na de eerste jaren van mijn loopbaan werd het zeker niet minder: op 26-jarige leeftijd woog ik bijna 180 kilo!

Na al die jaren werd het me wel duidelijk: als ik zo door ga, word ik niet oud! Dit wil ik niet langer! In 2000 ben ik geopereerd en is er een maag-darm bypass (Scopinaro) geplaatst. Die 2 weken in het ziekenhuis beleefde ik zeer intens: het moest de ommekeer in mijn leven worden. En dat werd het! Ondanks het feit dat ik nog alles kon eten en drinken (en in nog normale hoeveelheden ook), viel ik veel af (-75/80 kilo)! Mijn leven veranderde compleet! Na een aantal jaren stabiliseerde het gewicht. Ik voelde me goed, had een redelijke kledingmaat en kon weer volledig meedraaien in de maatschappij zonder dat iedereen me gapend aan zat te kijken.

Echter, ongeveer 9/10 jaar na de operatie merkte ik dat ik steeds meer kon eten. Twee boterhammen werden 3, 4.... Jaja, met name de koolhydraten (brood!) deden me de das om, en langzaam nam ik weer in gewicht toe! De 'magische 100-grens' passeerde ik stilletjes (de verkeerde kant op...) en alhoewel ik gezond at, waren de hoeveelheden ongemerkt behoorlijk toegenomen.

Eind 2011 heb ik mijn trots opzij gezet en ben na onderzoeken wijzer geworden dat mijn maag in al die jaren toch weer in omvang was toegenomen. Gelukkig was er een mogelijkheid om hier nog iets aan te doen, namelijk het plaatsen van een maagbandje (banded gastric bypass - BGB).
Februari 2012 was het dan zover en is het bandje geplaatst. Wederom was het een zeer intense periode. Dit is voor mij "my second chance at a healthier life" en ik wil eruit halen wat erin zit!

Met een gezin (partner en 2 kinderen), onregelmatig werk (o.a. veel nachtdiensten) en de beperkingen van het maagbandje (dit is voor iedereen anders, maar voor mij betekent dat: slecht brood/pasta/rijst kunnen verdragen - laat ik dat nou niet zo erg vinden, it's my worst enemy - slecht vlees/sla kunnen verdragen en maar kleine beetjes per maaltijd te kunnen eten) is koken en eten best een uitdaging geworden!
Maar met koken als passie is niets zo leuk om die uitdaging aan te gaan!


Irma - november 2000

Lange tijd heb ik gedacht dat 'bloggen' niets voor mij is. Ik ben echter enorm dankbaar voor de vele blogs en sites die ik op mijn zoektocht reeds ben tegengekomen. Die dankbaarheid en enthousiasme over nieuwe recepten, producten, tips en trucs hebben me doen besluiten het ook te delen middels deze blog, met jou!